Kodeks Przedszkolaka

Kodeks Przedszkolaka w oparciu o Konwencję Praw Dziecka w Publicznym Przedszkolu „Mała awangarda” w Warszawie

KODEKS PRZEDSZKOLAKA
Twórcze wychowanie dziecka, pozwalanie mu na odkrywanie własnych, indywidualnych cech, poznawanie praw i obowiązków, wymaga organizowania odpowiednich sytuacji wychowawczych. Taką możliwość w wieku przedszkolnym stwarza nauczyciel i aktywny pobyt dziecka w przedszkolu.

Nowe podejście do wychowania przedszkolnego, nowe metody i formy pracy z dzieckiem stwarzają okazję do:
stawiania pytań,
samodzielnego rozwiązywania problemów,
dokonywania własnej oceny sytuacji,
dostrzegania konsekwencji swojego działania – tworzenia odpowiedzialności za jego własne czyny,
rozbudowywania pozytywnego obrazu swojej osoby.

Dlatego też planując pracę dydaktyczno-wychowawczą wykorzystujemy elementy tych programów, które w szczególny sposób odnoszą się do zachowań, umiejętności i samooceny dziecka. Te warunki spełnia program wychowawczy naszej placówki.

Elementy programu przewijają się w naszej codziennej pracy i uzupełniają podstawowy program o takie działy jak:

Jestem w grupie
Rozumiem siebie i innych
Potrafię być twórczy
Dostrzegam siebie i swoje mocne strony

WZMOCNIENIA POZYTYWNE (NAGRODY)

pochwała indywidualna dziecka,
pochwała na forum grupy
pochwała w obecności rodziców dziecka,
odznaka wzorowego przedszkolaka,
otrzymanie przez dziecko dyplomu,
nagroda rzeczowa.

KONSEKWENCJE NIEPRZESTRZEGANIA WSPÓLNIE USTALONYCH NORM I ZASAD

upomnienie ustne dziecka przez nauczyciela – rozmowa dziecka z nauczycielem nt. postępowania dziecka,
wykonanie pracy na rzecz poszkodowanego – np. rysunek jako forma przeproszenia,
wykonanie pracy na rzecz grupy –np. ułożenie zabawek, książek w kącikach zainteresowań,
odsunięcie dziecka od zabawy – rozmowa dziecka z nauczycielem nt. postępowania, zachowania,
rozmowa dziecka z dyrektorem,
rozmowa nauczyciela z rodzicem dziecka w obecności wychowanka.

Tematem podejmującym te treści są PRAWA DZIECKA jako człowieka i pełnowartościowego członka grupy społecznej.

Aby pomóc dzieciom odnaleźć się w świecie, dostrzegać swoją indywidualność oraz odrębność innych ludzi, musimy (rodzice i nauczyciele) nie tylko znać, ale przede wszystkim przestrzegać PRAW DZIECKA.

Pierwszym i najważniejszym dokumentem ustanowionym przez dorosłych dla dzieci jest Konwencja Praw Dziecka.

KONWENCJA O PRAWACH DZIECKA.

20 listopada 1989 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych uchwaliło jednomyślnie Konwencję o Prawach Dziecka.

Weszła ona w życie 2 września 1990 r., z chwilą ratyfikowania jej przez dwudzieste państwo. Polska była inicjatorem Konwencji i przystąpiła do niej jako jedno z pierwszych państw, chociaż stosunkowo długi proces ratyfikacji spowodował, że zaczęła ona obowiązywać od 7 lipca 1991 r.

Konwencję nazywa się światową konstytucją praw dziecka. Składa się ona z preambuły zawierającej 13 paragrafów, w których określone zostały założenia ogólne oraz z trzech części postanawiających. Konwencja ustanawia status dziecka oparty na następujących założeniach:

Dziecko jest samodzielnym podmiotem -ze względu na swoją niedojrzałość psychiczną i fizyczną wymaga szczególnej opieki i ochrony prawnej;
Dziecko jako istota ludzka wymaga poszanowania jego tożsamości, godności i prywatności;
Rodzina jest najlepszym środowiskiem wychowania dziecka;
Państwo ma wspierać rodzinę a nie wyręczać ją w jej funkcjach;

Tworząc system ochrony dziecka kierowano się następującymi zasadami:

Dobra dziecka – wszystkie działania podejmowane są w najlepiej pojętym interesie dziecka;
Równości – wszystkie dzieci niezależnie od ich cech (koloru skóry, płci, narodowości itp.) mają być równe wobec prawa;
Poszanowania praw i odpowiedzialności obojga rodziców za rozwój i wychowanie dziecka – ochronie podlega autonomia rodziny i prawa obojga do decydowania w sprawach dziecka;
Pomocy państwa w zabezpieczaniu odpowiednich warunków socjalnych i zdrowotnych rodziny;
Postanowienia Konwencji dotyczą dziecka urodzonego, które nie ukończyło 18 roku życia.

Katalog praw przyznanych dziecku w Konwencji obejmuje prawa: cywilne, socjalne, kulturalne i polityczne.

Nie przyznaje się, w zasadzie, praw ekonomicznych wychodząc z założenia, że dziecko winno się uczyć, a nie pracować.

Prawa i wolności osobiste:

Prawo do:

życia i rozwoju;
tożsamości i identyczności (nazwisko, imię, obywatelstwo, wiedza o własnym pochodzeniu, godności, szacunku, nietykalności osobistej);
swobody myśli, sumienia i wyznania; o wyrażania własnych poglądów i występowania w sprawach dziecko dotyczących, w postępowaniu administracyjnym i sądowym;
wychowania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi;
wolności od przemocy fizycznej lub psychicznej, wyzysku, nadużyć seksualnych wszelkiego okrucieństwa;
nie rekrutowania do wojska poniżej 15 roku życia;

Prawa socjalne:

Prawo do:

odpowiedniego standardu życia;
ochrony zdrowia;
zabezpieczenia socjalnego;
wypoczynku i czasu wolnego;

Prawa kulturalne:

Prawo do:

nauki (w Polsce bezpłatna i obowiązkowa do 18 r. życia)
korzystania z dóbr kultury;
informacji;
znajomości swoich praw;

Prawa polityczne:

prawo stowarzyszania się i zgromadzeń w celach pokojowych;

Prawa szczególne:

Prawo do:

ochrony w przypadku upośledzenia, niepełnosprawności;
w przypadku pozbawienia środowiska rodzinnego przewidziane jest, zabezpieczenie środowiska zastępczego, w tym umożliwienie adopcji;
prawa uchodźców, mniejszości etnicznych do zachowania własnej kultury, religii i języka;
szczególnego traktowania nieletnich, którzy popadli w konflikt z prawem (prawo do obrony, zakaz stosowania kary śmierci i dożywotniego więzienia

KARTA PRAW DZIECKA

Mam prawo nie tylko do egzystencji, ale do życia.

Mam prawo do własnej osobowości Nie jestem niczyją własnością.

Mam prawo być wolnym każdej innej istocie ludzkiej bez względu na wiek.

Mam prawo oczekiwać szacunku.

Mam prawo być samym sobą posiadać własną tożsamość.

Mam prawo wyrażać swoje myśli i uczucia, a także być wysłuchanym.

Mam prawo pytać „dlaczego” i otrzymywać odpowiedź.

Mam prawo być wychowywanym bez krzyku, lekceważenia czy poniżania.

Mam prawo dorastać w swoim własnym tempie i oczekiwać akceptacji dla tego tempa.

Mam prawo nie doznawać bólu fizycznego ze strony zagniewanych ludzi.

Mam prawo być kochanym takim, jakim jestem.

Mam prawo pod rozważnym kierunkiem, do myślenia we własnym imieniu do podejmowania decyzji.

Mam prawo do odpowiedzialności za siebie.

Mam prawo do odczuwania radości, szczęścia, smutku, opuszczenia, złości bólu.

Mam prawo do wygrywania.

Mam prawo troszczyć się i być przedmiotem troski wychowywać i być wychowywanym, dawać i otrzymywać.

Mam prawo kształtować swoje własne przekonania, wierzenia i normy.

Mam prawo do wolności.

PAMIĘTAJ !

Każde dziecko, które jest krzywdzone psychicznie lub fizycznie, ma prawo szukać pomocy i obrony.
Każdy dorosły powinien szukać pomocy dla dziecka, o którym wie lub podejrzewa, że jest krzywdzone

WYKAZ INSTYTUCJI ZAJMUJĄCYCH SIĘ POMOCĄ DZIECIOM

Caritas Polska
01-015 Warszawa, Skwer Kard. Wyszyńskiego 6 teł. 530 48 04

lub Oddziału Caritasu działające przy Parafiach

Ośrodek Socjoterapii „Szansa”
Korotyńskiego 13 02 – 121 Warszawa
tel./fax 824-37-02

e-mail: szansa @ free.ngo.pl

Centrum Praw Kobiet
Warszawa ul. Wilcza 60m. 19

tel. 652 01 17, 622 25 17

Fundacja „Dzieci Niczyje”
Warszawa, ul. Walecznych 59

tel. 6160268,61603 14

Komitet Ochrony Praw Dziecka
00 259 Warszawa, ul. Boleść 2

tel./fax 831 24 29

e-mail: kopd@kopd.supermedia.pI, www.kopd.supermedia.pl

Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”
01-382 Warszawa, ni. Szczotkarska 48a

teł/fax. 666 05 59, tel. bezpłatny O 800 1200 02

e-mail: n1@box43_.Rnet.pl

Ośrodki Pomocy Społecznej (właściwe ze względu na miejsce zameldowania
osoby ubiegającej się o pomoc)

Policja 997 lub właściwa Komenda Rejonowa Policji 112

Poradnie Pedagogiczno — Psychologiczne

10.Poradnie Wychowawczo – Zawodowe

11.Prokuratura Rejonowa

12.Rodzinne Ośrodki Diagnostyczno — Konsultacyjne, RODK

13.Towarzystwo Przyjaciół Dzieci

00-056 Warszawa, ul. Kredytowa 1a

teł. 627 58 21, 626 27 15

Sąd Cywilny Wydział Rodzinny i Nieletnich

W przypadkach wymagających natychmiastowego działania nie obowiązuje właściwość miejscowa Policji, Prokuratury i Sądu.

W Sądach obowiązują codzienne dyżury Sędziów.

Instytucje umieszczone pod numerami 1, 7, 13 oferują głównie pomoc rzeczową.

Kontakt z Rzecznikiem Praw Dziecka odbywa się za pośrednictwem

Biura Rzecznika Praw Dziecka.

Każdy może kierować swoje uwagi wprost do Rzecznika osobiście lub za pomocą poczty elektronicznej, telefonicznie lub wysyłając list. Rzecznik gwarantuje zachowanie poufności informacji.

adres:

Biuro Rzecznika Praw Dziecka

Śniadeckich 10
00-656 Warszawa

Biuro przyjmuje codziennie w godz. 8.15-16.15 w czwartek 10.00-18.00

Telefon informacyjno-interwencyjny

(22) 696 55 50

czynny codziennie w godz. 8.15-20.00

fax: (22) 629 60 79 (całodobowo)

Adres poczty elektronicznej:

rzecznik@brpd.gov.pl

Działalność nauczyciela w promowaniu Praw Dziecka w przedszkolu obejmuje następujące oddziaływania:

stwarzanie przyjaznej i życzliwej atmosfery (bardzo ważne wykorzystywanie codziennych sytuacji wychowawczych)
szukanie nowych form i metod pracy;
doskonalenie swojego warsztatu pracy poprzez udział w kursach oraz samokształcenie;
współpraca z organizacjami działającymi na rzecz ochrony praw dziecka;
włączenie rodziców do współpracy poprzez ukazanie im jakie prawa mają ich dzieci, jak ich przestrzegać i gdzie zwrócić się o pomoc;

PROWADZĄC ZABAWY I ZAJĘCIA O TEMATYCE PRAW DZIECKA W

PRZEDSZKOLU REALIZUJEMY NASTĘPUJĄCE CELE:

rozwijanie poczucia własnej wartości poprzez uświadomienie, że każde dziecko coś potrafi
rozwijanie odpowiedzialności za grupę
zwrócenie uwagi na pozytywne spostrzeganie innych
dostrzeganie i akceptowanie różnic między ludźmi
nabywanie umiejętności pozytywnego określania siebie
rozbudzanie wrażliwości na obecność innych
budzenia poczucia bezpieczeństwa i zaufania
kształtowanie nawyku mówienia przyjaznych słów do innych
zwrócenie uwagi na pozytywne wyrażanie się o sobie i o innych
zwrócenie uwagi na podobieństwa między ludźmi, rozwijanie skupiania uwagi na czynnościach drugiej osoby
rozwijanie zachowań prospołecznych
kształtowanie umiejętności wchodzenia w role, które pomogą poczuć się ważnym i potrzebnym
rozwijanie umiejętności wyrażania uczuć, przeżywania radości z rozwiązywania problemów
ukazanie przykrych stanów i przeżyć bohaterów
próby nazywania uczuć i wczuwania się w stan innych osób
zachęta do wyrażania własnych negatywnych uczuć skrywanych w sercu
budowanie obrazu samego siebie
ukazanie dzieciom, że mają prawo do wyrażania swoich przeżyć i życzeń
uświadomienie dzieciom ich prawa do mówienia i stanowienia o sobie
próba oceny sytuacji niepowodzenia i szukanie możliwości wyjścia z sytuacji
uwrażliwienie na szanowanie własności cudzej i swojej
budzenie szacunku do tajemnicy drugiej osoby

Opracowanie: Dyrektor przedszkola